Duru Bayrama Hazırlanıyor

Ramazan ayının son günleri gelmişti artık. Oruçlar tutulmuş, Kur’an’lar okunmuş, teravihler kılınmış, sahurlara kalkılmış ve davulcuların davul sesleri ile mutluluklar yaşanmıştı.

Sırada bayram vardı.

Duru’nun annesi
-kızım bu akşam iftardan sonra bayram için alışverişe çıkacağımız için akşam yemeğinde oyalanmamanı istiyorum dedi.
Duru
–tamam, anneciğim, neeeeee bayramlık mı alacağız? Dedi.
Annesi ve babası gülerek evet bayram geliyor dediler.
İftardan sonra evlerine yakın olan mağazadan alışveriş yaptılar.
Duru’nun annesi küçük bebek kıyafetlerine de bakıyor birkaç parça alıyordu.
Duru bu duruma çok şaşırdı ve bunlar bana olmaz acaba küçük kıyafetler kimin için diye düşündü.
Annesine
-anneciğim ben bebek değilim ki bu elbiseler bana olmaz dedi.
Annesi gülerek.
-bunlar senin için değil kuzum, bunlar ihtiyaç sahibi bir ailenin bebeği için dedi.
Duru buna da şaşırdı.
-onlar bayramlık alamıyorlar mı dedi.
Annesi
- evet, kızım ihtiyaç sahibi aileler bayramlık alamadıkları zaman diğer Müslümanlar onlara hediye etmeli ki bayramda kimse üzülmesin dedi.
Duru bayramda bu ailenin sevineceğine çok mutlu oldu.
-o zaman bende bir şeyler bakayım alır mısın anneciğim? Dedi.
Annesi
-tabi ki alırım benim tatlı kızım dedi.
Ve beraber ihtiyaç sahibi ailelere biraz alışveriş yapıp mağazadan çıktılar.
Eve dönerken yolda bu ailelere aldıkları hediyeleri verdiler. Hediyeleri alan aileler Duru’nun ailesine çok dualar ettiler.
Duru ve ailesi eve gelince Duru hemen odasına geçip aldığı pembe elbise ve beyaz çorapları ile pembe ayakkabılarını başucuna koydu.
Ve bu bayram ihtiyaç sahibi ailelerin de bayramlıklarının olduğunu düşünerek çok mutlu oldu.
Çünkü bayramda kimse üzgün olsun istemiyordu.
Bayram sevinç ve mutluluk demekti.
Öyleyse şimdiden hepinize iyi bayramlar çocuklar…