Tansiyon, bel fıtığı, şeker hastası olan ve nefes darlığı çeken anne Develi, "Tek isteğim oğlumu yakın bir yere getirsinler bari ölmeden görmek istiyorum" diyerek kamuoyuna duyarlılık çağrısında bulundu.

 

Kürdistan ve Türkiye cezaevlerinde tutulan tutsaklara yönelik baskılara her gün bir yenisi eklenirken, kilometrelerce uzaklıkta bulunan yakınlarını göremeyen aileler de aynı işkenceye maruz bırakılıyor. Van'da 2001 yılında "Örgüt üyeliği" iddiasıyla tutuklanan Mehmet Develi, Van F Tipi Cezaevi'nden sonra sırayla Bitlis, Erzurum, Muş ve son olarak 3 yıl önce Kırıkkale F Tipi Kapalı Cezaevi'ne sürgün edildi. Van'da ikamet eden Develi'nin 82 yaşındaki hasta annesi ise hem maddi durumları iyi olmadığı hem de sağlık koşulları nedeniyle Kırıkkale'ye sürgün edilen oğlunu 3 yıldır göremiyor. Defalarca sağlık raporlarıyla birlikte Adalet Bakanlığı'na başvuran ve oğlunun Van'a sevk edilmesini isteyen anne Develi'ye şuana kadar Adalet Bakanlığı tarafından cevap verilmedi.

 

Anneleri ölen 10 ile 8 yaşında olmak üzere 2 torunuyla tek başına kalan ve komşularının yardımı ile yaşamını sürdüren anne Develi'nin tek isteği ölmeden son bir kez oğlunu görebilmek.

 

3 yıldır oğlunu göremiyor

 

Kırıkkale'nin uzak olması ve ekonomik durumlarının kötü olmasından dolayı 3 yıldır oğlunu göremediğini kaydeden anne Develi, sağlık raporlarıyla Adalet Bakanlığı'na oğlunun Van'a sevk edilmesi için başvurduğunu ancak hiçbir sonuç alamadığını söyledi.

 

Develi, "Tansiyonum var, bel fıtığı hastalığım var, şeker, nefes darlığı var.  Zaten yaşlıyım ve bu hastalıklarda eklenince ne o kadar uzağa gidecek gücüm var, nede maddi durumum müsait değil. Oğlunun en azından yakınına sevk edilmesini isteyen anne Develi, "Bana yakın bir yere getirmeyip bu işkenceyi çektiriyorlar. Yazık değimli? Bunların hiç mi vicdani yok?" diyerek tepki gösterdi.

 

'Ölmeden oğlumu görmek istiyorum'

 

Ölmeden önce oğlunu son bir kez de olsa görmek istediğini belirten anne Develi, kamuoyuna duyarlılık çağrısında bulunundu. Develi, şöyle devam etti: "Ben hastayım  normal merdivenlerden bile çıkamıyorum. Yaşlı olduğum için bir işte de çalışamıyorum. Komşularımın yardımı ile geçimimi sağlıyorum. Elde avuçta ne varsa da buradan oğluma gönderiyorum. Evime bakacak kimse yok. 2 tane küçük yetim çocuk yetiştiriyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum. Tek isteğim oğlumu yakın bir yere getirmeleri. Bari ölmeden oğlumu görmek istiyorum" dedi.(kaynak diha)