Yüz binlerce Êzidî, IŞİD çetelerinin katliamından kurtulmak için YPG ve HPG güçlerinin yardımı ile geride kendilerine ait ne varsa bırakarak, göç yollarına düştü. Êzidîlerin, bir bölümü Irak'ın farklı illerine, bir bölümü Rojava'ya sığındı. Kendilerini sınıra vurarak Roboski, Habur ve birçok bölgeden kuzeye geçmek isteyen Êzidîlerin önüne ise asker barikatları ve pasaport sorunu çıkarıldı. Devletin bu uygulaması, ünlü Şair Murathan Mungan'ın Halepçe Katliamı döneminde kendilerini sınıra vuran, ancak Türk Devleti tarafından günlerce kendi topraklarına sokulmayan Güneyli Kürtler için yazdığı "Kim kimi kimin topraklarından kovuyor, kim kimi kimin topraklarına kabul ediyor" şiirini hatırlattı. Tüm zorlamalara rağmen kuzeylilerinde yardımları ile sınırı aşan Êzidî Kürtler, Şırnak, Mardin, Batman, Diyarbakır ve Urfa'ya yerleştirildiler. Yerleri, yurtlarından ayrılarak göç etmek zorunda kalan Êzidîler, katliamın izlerini yaşamlarının her anında taşımaya devam ederken, bu durumdan en fazla çocuklar etkileniyor.
Sınırdan Roboski'ye buradan da Viranşehir'e aileleriyle birlikte gelen çocuklar bir yandan yeni yaşamlarına alışmaya çalışırken, bir yandan da Şengal'in özlemini çekiyor. Viranşehir'de bir ambarda yaşamaya başlayan ve yaşları 10 ila 13 arasında değişen Salih Dexîl ,Şerîban Dexil ve İvon Xalî Şengal'den ayrılışlarını, IŞİD çetelerinin zulmünü, Şengal dağlarında yaşadıkları o zorlu 3 günü ve HPG'nin yardımıyla nasıl kurtulduklarını DİHA'ya anlattı.
Tükürükleri ile yaşam verdiler
Şengal'in Xanesor Köyü'nde yaşadıklarını söyleyen İvon Xalî, IŞİD çetelerinin gecenin ikisinde köylerine top atışları yaptıklarını ve göç yollarına düştüklerini söyledi. 13 yaşında yurdundan ayrılmak zorunda kaldığını söyleyen İvon Xalî, o anları şöyle anlattı: "Önce attıkları topların sesi geldi. Ardından köyü bastılar. Onların top sesi gelmeden önce uyanmıştık zaten. Onların zulmünü gören, top seslerini duyan çocukların hepsi ağladı. Sabahın erken saatlerinde eşyalarımızı toplayıp Şengal dağlarına doğru yola çıktık. Şengal dağlarında 3 gün kaldık. O 3 gün içerisinde birçok çocuk açlıktan ve susuzluktan öldü. Sütü olmadığı için bazı anneler çocuklarının dudaklarını tükürüğü ile ıslatıyordu."
HPG kurtardı'
Şengal dağlarında gece soğuktan gündüz de aşırı sıcaklardan çok zor günler geçirdiklerini aktaran Xali, HPG'nin yardımıyla ölümden kurtulduklarını söyledi. İvon Xalî, "Gece çok soğuktu, üzerimize giyecek örtecek bir şey bile yoktu. Soğuktan uyuyamıyor, dereler uzak olduğu için su getirmeye gidemiyorduk. Açlık ve susuzluktan dolayı yürüyemiyorduk. Artık konuşamayacak hale geldik. Daha sonra HPG'liler geldi. HPG'liler Şengal dağlarından Rojava sınırını geçene kadar bize eşlik etti. Güvenli bir şekilde buraya gelmemizi sağladı. Bize yemek ve su vererek, bizi ölümden kurtardılar" dedi.
'Şengal'e geri dönelim'
"Nenemizi getiremedik Şengal dağlarında kaldı" diyen İvon Xalî, bir yandan geride bıraktıklarını düşünürken bir yandan da evine geri dönmek istediğini vurguladı. Xalî, sözlerini şöyle noktaladı: "Ézidî olduğumuz için bize ait olan her şeyi yaktılar. Kutsal mekanlarımıza saldırdılar, yıktılar, yaktılar. Halamı ve 9 çocuğunu IŞİD kaçırdı. Neredeler şimdi bilmiyoruz. Bize yardım etsinler. Biz evlerimize Şengal'e geri dönelim."
'Çocukları öldürdüler'
Şengal dağlarında geçen zorlu günlerin ardından Federe Kürdistan, Rojava ve son olarak yürüyerek Türkiye'ye geldiklerini belirten 12 yaşındaki Şerîban Dexîl ise, "IŞİD benim yaşımdaki çocukları öldürdü" diyerek IŞİD zulmünün boyutlarına tanıklığını anlattı. İvon Xali gibi kendilerinin de nenelerini Şengal dağlarında bırakmak zorunda kaldıklarını ifade eden Dexîl, "Nenemizi Duhok'a bile getiremedik. Keşke onu da buraya getirseydik. Kadınları kızları aldılar, akrabalarımızı öldürdüler. Erkekleri de öldürdüler. Akrabalarımızın küçük çocuklarını bile aldılar" dedi.
Direndik ama yine Şengal'i bırakmak zorunda kaldık'
Şerîban ve İvon'un anlattıklarını gülümseyerek doğrulayan Şeriban'ın küçük kardeşi 11 yaşındaki Salih Dexîl "Biz Ézidîler direndik, ama yine de Şengal'den çıkmak zorunda kaldık. Bir çok çocuk ve yaşlılar gözümüzün önünde susuzluktan öldü" cümleleri ile küçük bedeni ile yaşadığı zulmü özetledi.
